Strike Eagle stanowi rozwinięcie kostrukcji F-15.W przeciwieństwie do pierwotnych wersji F-15, które są niemal wyłącznie myśliwcami przewagi powietrznej, Strike Eagle to maszyna zdolna do prowadzenia ataków na cele naziemne, także nocą, z niskiego pułapu i przy dowolnych warunkach pogodowych, zachowując przy tym możliwość walki z innymi samolotami.
Oficjalny program samolotu uderzeniowego
Podobny samolot przygotowała firma General Dynamics (powstał z przebudowy piątego egzemplarza przedseryjnego YF-16). Ponieważ i ten samolot powstał wyłącznie z inicjatywy firmy nie miał oficjalnego oznaczenia. General Dynamice nadało mu nazwę F-16XL. Samolot ten oblatano 15 lipca 1982 ( 2 lata po F-15).
Ponieważ program rozpoczęty w marcu 1981 roku Enhanced Tactical Fighter (taktyczny samolot o rozszerzonych możliwościach bojowych) nie wyłonił nowego samolotu, po modyfikacjach wystartował program Dual Role Fighter (myśliwiec o podwójnym przeznaczeniu).
Zakładano, że poza zadaniami typowo uderzeniowymi samolot musi mieć też walory w misjach myśliwskich. Do ostatniej fazy programu przeszły F-15E i F-16 XL.
Pomimo że oba samoloty spełniały wszystkie wymagania to F-15 oferował możliwości zauważalnie większe od F-16 (zwłaszcza jeśli chodzi o charakterystykę myśliwca). Ostatecznie to Strike Eagle został zwycięscą. Wyniki oficjalnie ogłoszono 24 lutego 1984 roku.
Pierwsze F-15 trafiły do służby w USAF w listopadzie 1974 roku. Pięć lat później na stanie Sił Powietrznych pojawiły się pierwsze F-15C i F-15D.
W 1981 roku do walki o zastąpienie F-111 Aardvark stanęły F-16XL i F-15E. Po niemal trzech latach prób zapadła decyzja, by zamówić Strike Eagle’a, który okazał się konstrukcją tańszą i bezpieczniejszą dla załogi (dzięki dwóm silnikom), i tak w lipcu 1985 roku zaczęto montaż trzech F-15E. Pierwszy lot, z pilotem Garym Jenningsem za sterami, odbył się 11 grudnia tego samego roku.
Pierwszy F-15E trafił do służby w kwietniu 1988 roku w bazie Luke w stanie Arizona, a 30 września następnego roku maszyny te osiągnęły gotowość bojową w szeregach 336. Eskadry Myśliwskiej. Dla samych Sił Powietrznych USA wyprodukowano 236 maszyn.
F-15E po raz pierwszy wzięły udział w walce podczas pierwszej wojny w Zatoce Perskiej. Od tamtego czasu regularnie brały udział w działaniach USAF na Bliskim Wschodzie (operacja Southern Watch, operacja Desert Fox, operacje Provide Comfort) aż po inwazję na Irak. Wykonywały także misje bojowe nad Jugosławią i Afganistanem, a w końcu nad Libią.
Królewskie Saudyjskie Siły Powietrzne wykorzystywały swoje F-15S do ataków na rebeliantów w Jemenie od 2009 roku. Z kolei izraelskie F-15I Raam wykonywały misje bojowe w Libanie i Strefie Gazy, a także w ataku na syryjskie instalacje nuklearne w 2007 roku.W Stanach Zjednoczonych planowane jest utrzymanie F-15E w czynnej służbie do 2035 roku.
Amerykańscy piloci żargonowo nazywają F-15E Beagle (bomb + Eagle) lub Mudhen.
Opis techniczny
Załoga F-15E składa się z dwóch lotników: pilota (na przednim fotelu) i operatora uzbrojenia. Tylne stanowisko wyposażone jest w cztery monitory, na których wyświetlać można w dowolnej konfiguracji „ruchomą” mapę, dane z radaru, czujników podczerwieni czy systemów walki radioelektronicznej, a także dane o stanie maszyny i uzbrojenia czy o zagrożeniach i celach. Stanowisko pilota ma trzy tego typu ekrany i wyświetlacz HUD. Strike Eagle jest w stanie równocześnie atakować cele powietrzne (odpowiada za to pilot) i naziemne (operator uzbrojenia).
Oprócz stałego działka M61 Vulcan (zapas amunicji: 500 sztuk) F-15E może przenosić rakiety powietrze-powietrze AIM-9 Sidewinder i AIM-120 AMRAAM oraz szeroki wachlarz uzbrojenia powietrze-ziemia (pociski rakietowe, bomby konwencjonalne i sterowane, w tym JDAM, Small Diameter Bomb i SLAM ER, a także bomby jądrowe B61).
Napęd zapewniają dwa silniki Pratt & Whitney F100-PW-220 lub F100-PW-229. Zapas paliwa w porównaniu do F-15C znacznie powiększono dzięki zastosowaniu dwóch konforemnych (dopasowanych do kształtu kadłuba i zamontowanych wzdłuż niego) zbiorników paliwa, które mieszczą dodatkowe 2839 litrów (750 galonów) paliwa.
Awionika
radar APG-70 (w 2008 roku podpisano z Boeingiem kontrakt na wymianę tych radarów na nowocześniejsze APG-82 Active Electronically Scanned Array).
LANTIRN, Litening
Dane techniczne (F-15E)
- Załoga: 2
- Długość: 63,8 m (19,43 m)
- Rozpiętość : 42,8 m (13,05 m)
- Wysokość: 18,5 m (5,63 m)
- Powierzchnia skrzydeł: 608 ft² (56,5 m²)
- Płat : NACA 64A006.6 korzeń, NACA 64A203 końcówki
- Masa własna : 31.700 funtów (14.300 kg)
- Max. masa startowa : 81.000 funtów (36.700 kilogram)
- Kogeneracja : 2 × Pratt & Whitney F100 -229 dopalania turbofans , 29.000 funtów siły (129 kN) każda
- Wydajność
- Maksymalna prędkość : Mach 2.5+ (1,650+ mph, 2,655+ km / h)
- Promień bojowy : 790 mil (1150 km (max))
- Zakres : 2400 km (2100 NMI, 3900 km) w zbiorniku paliwa ochronna i trzech zewnętrznych zbiorników paliwa
- Pułap : 60000 m (18200 m)
- Prędkość wznoszenia : 50.000 ft / min (254+ m / s)
- Thrust / waga : 0,93
- Maksymalna g -load: +9 g